Het stoomt en sist. Na maanden zweten komt 75 ton staal krakend in beweging. De machine komt tot leven. Voor de toeschouwers een opwindend iets, maar voor iedereen die een handje heeft gehad in de restauratie van de oude stoomlocomotief, een extreem emotioneel moment.

Doorgewinterde mannen verheugen zich als sneeuwkoningen en de jeugdgroep van het spoorwegmuseum Kranichstein kan terecht trots zijn op zichzelf en haar werk.

In het Spoorwegmuseum Darmstadt Kranichstein houden vele hardwerkende handen oude technieken in stand en onderhouden de historische schatten van staal en ijzer. De vrijwilligers steken ontelbare uren werk en veel hart en ziel in de reparatie van “hun” locomotieven en wagons. De jeugd van het spoorwegmuseum is betrokken bij vele projecten om de historische voertuigen en het terrein te behouden.

Ervaren hazen geven hun kennis door aan de jongeren. Vakmanschap is vereist in de smederij. Fouten kunnen niet zomaar worden weggeveegd. Opnieuw. Totdat het werkstuk past. Geen “snotneus” ontsnapt aan het waakzame oog van een collega tijdens het laatste schilderwerk. Er wordt gevijld, gesmeed, gevijld, geschuurd, geschilderd en gesleuteld tot het grote kunstwerk af is. Dan, op een bepaald moment, komt het grote moment.

Tegen die tijd hebben de jongeren niet alleen geleerd om handenarbeid te verrichten, maar ook om zich te organiseren in projecten, om schema’s op te stellen en om het werk te verdelen. Ze hebben hun plaats in de gemeenschap gevonden, samen successen gevierd en mislukkingen verwerkt. Belangrijke instrumenten voor de toekomst.