De term “spoorweg” verwijst in de eerste plaats naar een “ijzeren weg”, d.w.z. de vaste installatie die locomotieven en wagons het eerst hun weg laat vinden. Deze “ijzeren weg” wordt door spoorweglieden de “bovenbouw” genoemd en omvat rails, dwarsliggers en grind. De spoordijk wordt dan de “onderbouw” genoemd. Het feit dat de bovenbouw met 21 tot 25% van de vaste activa van de spoorwegen groter is dan het rollend materieel – maximaal 20% – staat in schril contrast met haar schaduwbestaan in de publieke perceptie. Daarom geeft ons museum ook een beeld van de historische ontwikkeling van de bovenbouw, de onderdelen daarvan en de bijbehorende werkomgeving.

Op ongeveer 60 vierkante meter leidt een rondgang langs de meest uiteenlopende aspecten van het onderwerp en wordt, grotendeels aan de hand van originele onderdelen, uitleg gegeven over dode hoeken en geslaagde bovenbouwontwerpen. Om ervoor te zorgen dat de stof niet te saai wordt, is er gelegenheid om zelf een of twee dingen uit te proberen en daarna een tijdje uit te rusten op een “Koninklijke Beierse Dwarsliggersteen” uit 1856.