De locomotieven van de serie BB II waren stoomlocomotieven van het system Mallet voor de Bayerische Staatsbahn. De Mallet locomotieven zijn een speciaal type stoomlocomotief ontwikkeld door de Zwitserse ingenieur A. Mallet in 1884. Dit ontwerp heeft twee drijfassen in twee afzonderlijke frames met eigen stoomcilinders. Het achterste onderstel is stevig verbonden met het frame van de locomotief. Het voorste onderstel is via een glijstoel scharnierend aan het achterste frame verbonden, zodat het zijdelinks kan uitzwaaien. Hierdoor is het mogelijk dat grote machines de krappe bogen kunnen rijden. Een ander kenmerk van het Mallet-ontwerp is de manier waarop de stoommachines in samengestelde effect werkten, waarbij de achterste cilinders als hogedrukcilinders en de voorste cilinders als lagedrukcilinders werden gebouwd. De stoom werd eerst naar de hogedrukcilinders en dan naar de lagedrukcilinders gevoerd.  De beroemdste Duitse locomotief van dit type is de Beierse Gt 2×4/4 uit 1913. De Amerikaanse serie 4000 (“Big Boy”) van de Union Pacific Railroad (UP), kan worden beschouwd als een soortgelijk ontwerp, aangezien het ook een gelede locomotief was, maar ze was echter geen samengestelde locomotief, aangezien alle stoomcilinders rechtstreeks vanuit de ketel werden gevoed (“simple articulated”).

De locomotieven van de serie BB II werden speciaal ontwikkeld voor de Beierse aftakkingen met krappe boogstralen. Hoewel de Deutsche Reichsbahn ze in 1925 allemaal overnam als serie 98.7, werden ze in de jaren 1930 bijna allemaal gesloopt of als fabriekslocomotieven verkocht vanwege hun slechte loopeigenschappen.

Onze locomotief werd gebouwd in 1903 en kwam in dienst onder het nummer 2527. In 1923 werd zij door de Reichsbahn overgenomen als 98 727 en in 1942 verkocht aan de Südzucker-AG, Regensburg. Daar kreeg zij het nummer 4 en de bijnaam “Zuckersusi” en kreeg in 1958 een nieuwe ketel. In 1972 werd hij aan ons museum geschonken en na een ongeval bij het rangeren wordt zij grondig hersteld.